Sport is emotie, zoveel is ook duidelijk. Een besluit over tariefsverhoging van de sportaccomodaties bracht de nodige mensen op de been die vanaf het spreekgestoelte en de publieke tribune hun onvrede duidelijk maakten over het voorliggende voorstel van het college. Het werd een interessant en lang debat waar de ChristenUnie uiteindelijk de andere partijen wist te bewegen mee te gaan in haar standpunt dat verlenging van de termijn waarin de tariefsverhoging plaats moet vinden noodzakelijk was.

De avond begon met een inspreker namens de Sportfederatie, die uitgebreid uit de doeken deed welke gevolgen hij, als vertegenwoordiger van de sportverenigingen, meent dat verhoging van de sporttarieven zullen hebben voor de verenigingen. Woorden als in gevaar brengen, op moeten doeken en faillisement werden daarbij gebezigd. De overige fracties van de raad hadden kennelijk deze signalen vanuit de samenleving gemist (zoals de brieven, emails en krantenberichten) en werden ogenschijnlijk overvallen door dit bericht. Dit viel op te maken uit de wijze waarop de inspreker door de andere fracties, die hun wens om geruisloos deze tariefsverhoging door te voeren niet vervuld zagen, van repliek werd gediend,.

In het debat dat volgde werd scherp gedebatteerd over de gevolgen van de verhoging. Alle andere partijen hielden in eerste instantie vast aan een spreiding over vier jaren en gingen feitelijk akkoord met het voorstel, behalve dan dat de taakstellende bezuiniging van € 50.000 uit het stuk moest verdwijnen. Hoezeer de ChristenUnie er ook op wees dat deze taakstellende bezuiniging de voornaamste reden voor de tariefsverhoging was geweest wilden PvdA en CDA (die samen een ruime meerderheid hebben) én de tariefsverhoging én het schrappen van de bezuiniging, om zo € 50.000 vrij te spelen voor hun eigen plannetje, het via een omweg subsidiëren of aansporen van de verenigingen, zoals het werd genoemd. In mijn bijdrage in de eerste termijn drong ik namens de ChristenUnie aan op spreiding (en dus een geleidelijker verloop) van de tariefsverhoging over 8 jaren én, dat is minstens even belangrijk: een snelle opiniërende discussie over de tarifiëringssystematiek, waarbij het totale, historisch scheefgegroeide, systeem eens onder de loep wordt genomen. Er zijn grote verschillen ontstaan in de tarieven voor de verschillende accomodaties die met name de kleinere zaalsporten benadelen.

De ChristenUnie is blij dat de andere partijen echter - op de VVD na - allemaal overstag gingen en ook met een ruimere spreiding konden instemmen. Helaas geen acht jaren, maar zes, hetgeen al twee meer is dan waar het in eerste instantie op dreigde uit te lopen. Dat geeft iets meer lucht voor de verenigingen en ruim de tijd om het totale systeem eens te onderzoeken. Hoewel de ChristenUnie weinig heil zag in het schrappen van de bezuiniging - daar heeft de raad 2,5 jaar geleden bewust voor gekozen - zijn we daar in het kader van de spreiding toch maar mee akkoord gegaan, de verenigingen zijn ons toch iets dierbaarder dan de € 50.000 die op zich nog wel uit de gemeentelijke kas kan worden betaald. We hopen echter wel dat de raad in de toekomst minder lichtzinnig met andere recente en minder recente afspraken om zal springen. Het was goed om te zien dat na een dikke 3 uur debat de raad fors in de richting had bewogen van de visie van de ChristenUnie en de ruimere spreiding een feit is. Helaas niet naar 8 jaar. Dit spoort ons echter gewoon nog wat meer aan om waakzaam te blijven op het stabiele voortbestaan van een gedifferentieerd sport- en verenigingsaanbod.

Wethouder Duit, die zichtbaar opgelucht was dat zijn tariefsvoorstel het met bovengenoemde wijziging haalde, gleed bijna weer uit over het volgende agendapunt. De gemeente kan 3 ton van het rijk krijgen, als ze er zelf 3 ton bij doet om in vier jaren tijd bewegingsarmoede aan te pakken. (Het ging dus weer over het sporten en bewegen). Het voorstel was duidelijk wat haastig gemaakt en de ChristenUnie en CDA constateerden dan ook dat er maar één meetbare doelstelling werd vermeld op een totaal van vier speerpunten. Dat is lastig controleren als raadsleden, hetgeen toch één van onze hoofdtaken is. De wethouder beloofde haastig aan het werk te gaan en het eerste jaarwerkplan binnen 1,5 tot 2 maanden gereed te hebben. Toen ik hem erop wees dat hij voor die tijd dan ook een volledige nulmeting gedaan zou moeten hebben om überhaupt beleidsdoelen te kunnen opstellen en dat dat erg moeilijk wordt in 1,5 tot 2 maanden stond hij met de mond vol tanden. Hij ontkende echter dat het nu een half jaar zou duren tot het eerste jaarwerkplan er zou liggen. Over een half jaar is het 23 augustus, telt u mee af?

Het volgende punt waren de gemeentelijke belastingen. Er dreigt een groot verschil in belastingswaarden te ontstaan tussen de kosten voor een woning en een niet-woning door de onevenredig gestegen woningprijzen de laatste jaren. Voor een niet-woning moet percentueel nu meer betaald worden. De VVD ageerde daartegen, maar kreeg niemand mee.

Het laatste punt was misschien wel het belangrijkste. Er was ons een stuk nagezonden over een te houden onderzoek naar samenwerking met de gemeenten Vlagtwedde en Bellingwedde. Dat er tegelijk besloten werd dat Stadskanaal ‘kiest voor samenwerking met de gemeenten Vlagtwedde en Bellingwedde' en als ‘horizon van deze gemeentelijke samenwerking één ambtelijke organisatie onder behoud van bestuurlijke zelfstandigheid' wordt aangehouden, was door bijna geen enkel ander raadslid ook gelezen en begrepen kregen wij het idee. Onze en GBS' fractievoorzitters Wubs en Bieze probeerden daar nog op te wijzen, echter het kwaad was al geschied. De andere fracties hadden zich al voor het door ons college zo gewenste onderzoek uitgesproken en dus direct ook voor samenwerking.

De ChristenUnie vindt dit een verkeerde gang van zaken. Het bestuurskrachtonderzoek ligt er al een half jaar en bespreking ervan is tot twee keer toe uitgesteld en heeft nog steeds niet plaatsgevonden. Vervolgens krijgen wij een raadsstuk (laat) toegezonden waarin de uitkomsten van het bestuurskrachtonderzoek worden aangehaald om een keuze te maken in een bepaalde richting. Dat terwijl we ons als raad dus nooit hebben uitgesproken over de vragen die het bestuurskrachtonderzoek met zich meebrengt: hoe kijken we aan tegen de beoordeling van de gemeente Stadskanaal, onderschrijven we de noodzaak van samenwerking voor de gemeente, en als we gaan samenwerken welke kant willen we dan op en hoever mag die samenwerking gaan? Als eenmaal een dergelijk proces is ingezet wordt het lastig om op de rem te trappen in een later stadium. (Dit is exact het argument dat het college van Bellingwedde gebruikt om samenwerking daar met Pekela, Veendam en Menterwolde te verkopen aan zijn raad!).

Maandag besliste de raad dus in meerderheid dat Stadskanaal kiest voor samenwerking met Vlagtwedde en Bellingwedde en dat die samenwerking een horizon kent. Wij wijzen samenwerking in de toekomst helemaal niet af, maar hadden liever gezien dat de raad zich eerst nader zou uitspreken over, waarom, met wie, en in welke mate, voordat we al een variant gaan onderzoeken! Volgens de burgemeester hebben we na het onderzoek nog alle mogelijkheid om samenwerking af te wijzen, de raad heeft echter nu al (letterlijk) gekozen voor samenwerking! Dat ging ons te ver, en de ChristenUnie (en Gemeentebelangen) hebben dan ook tegen gestemd.

Hiermee kwamen we aan het eind van een veelbewogen vergadering. Waarbij we ingenomen kunnen zijn met het bereiken van de belangrijke bijzaak om meer spreiding van de tariefsverhoging van de sportaccomodaties, maar toch met wat zorg vooruit moeten kijken door de wijze waarop het college de meerderheid van de raad in een bepaalde richting heeft weten te duwen. We wachten het onderzoek naar samenwerking af, en zullen op 9 maart a.s. (dus als mosterd na de maaltijd) het bestuurskrachtonderzoek bespreken en deze belangrijke hoofdzaak kritisch voor u blijven bekijken.

Johan Hamster