Nog 330 dagen

Aan het eind van de middag hoorde ik op radio 1 oud-minister Thom de Graaf vertellen over een bundel die vandaag is verschenen met als thema ‘politieke vrijzinnigheid’. Een groep mensen uit de paarse partijen en Groenlinks hebben zich geworpen op het schrijven van teksten die daarover handelen. De verslaggever vroeg de D66’er De Graaf wat volgens hem dat eigenlijk inhield: ‘vrijzinnigheid’. “Vrij van dogma’s van de kerk, en ook in de politiek trouwens” kwam voorbij tijdens zijn uitleg. Dogma’s zijn uit den boze voor vrijzinnigen. Dat ze zelf heel dogmatisch zijn in het verwerpen van dogma’s is veel vrijzinnigen niet duidelijk.

Zou het niet juist vrijzinnig zijn om te accepteren dat er ook mensen zijn die anders denken? Die er wel zekerheden op na houden? Dat geloofsargumenten ook argumenten zijn? Met dogma’s wordt door mensen die er tegen ageren vaak meer aangeduid dan dogma’s alleen.

Ik zie mij zelf niet als dogmatisch. Ik geloof namelijk niet in een vaste serie regels en voorschriften. Ik geloof in Jezus Christus, de Zoon van God, die naar deze wereld kwam en door de dood aan het kruis - die wij het komend weekend herdenken - alle overtredingen op zich heeft genomen van hen die dat belijden, en daarmee de weg tot God herstelde. In een levende relatie met Hem kom je tot bepaalde overtuigingen. Zo wil ik uit liefde voor de Here Jezus leven volgens zijn ideeën. Daarom wil ik, en met mij veel andere Christenen, ook mij inzetten voor de zwakkeren in deze wereld. Net als dat ik in de relatie met mijn vrouw ook bepaalde dingen doe en laat (Ik laat mijn vuile sokken niet slingeren, uit liefde voor mijn vrouw, terwijl ik daar toen ik nog alleen woonde wat minder netjes in was.)

Ik heb bepaalde overtuigingen vanwege mijn geloof. Niet omdat mij dat verteld is, niet omdat het zou moeten, slechts omdat ik er zelf van overtuigd ben. Met mijn volle verstand, en soms schiet die tekort. Als anderen dat dogmatisch vinden, ga ik daar graag over met ze in gesprek.

ChristenUnie: Jezus als voorbeeld