Nog 302 dagen

Tijdens mijn opleiding heb ik meerdere vakken gevolgd die handelden over vrijheid. Één was getiteld ‘vrijheid en verantwoordelijkheid'. Het handelde met name over de vraag in hoeverre mensen verantwoordelijk gehouden konden worden voor hun handelen en hoe dat samenhangt met de mate waarin mensen de vrijheid hebben om keuzes te maken. Ook stond de verhouding tussen beide concepten op de agenda.

Soms kan het door zaken binnen of buiten jezelf gebeuren dat niet de meest ideale handelswijze gekozen wordt. In de rechtspraak kennen we het fenomeen ‘verminderd toerekeningsvatbaar' als mensen door bijvoorbeeld een gebroken hart of een persoonlijkheidsstoornis een misdaad begaan. Ook als iemand concreet bedreigd of onderdrukt wordt kan hij niet volledig verantwoordelijk gehouden voor zijn daden. De grenzen lijken soms heel duidelijk, maar vaak ook niet. In hoeverre is iemand verantwoordelijk voor zijn eigen economische situatie? Niemand kiest voor armoede... Politiek gezien blijft dit een belangrijke vraag.

Een ander voorbeeld van de beide begrippen zie je in de opvoeding. Kinderen worden opgevoed om zelfstandig te kunnen functioneren. Tijdens het opgroeien krijgt een kind steeds meer vrijheid om zijn eigen beslissingen te nemen. De ouders geven het kind steeds meer de mogelijkheid zijn eigen verantwoordelijkheid te leren kennen. Op een gegeven moment zal het kind volledig verantwoordelijk gehouden worden voor zijn eigen handelen. Onze voorganger heeft wel eens opgemerkt dat je je kind eigenlijk voor iemand anders opvoedt... Voor een aanstaande ouder wel een rare gedachte.

De meeste vrijheden komen ook met een verantwoordelijkheid. Een veel betwist punt tegenwoordig is de vrijheid van meningsuiting. Meningsuiting mag vrijelijk in ons land. Echter mijns inziens betekent dat niet dat je opzettelijk en vrijelijk moet gaan kwetsen. Daar is de vrijheid niet voor bedoeld. Het is ieders verantwoordelijkheid om goed met zijn vrijheid om te gaan.

Vandaag vieren we bevrijdingsdag. Heel concreet vieren we de bevrijding van de bezetting halverwege de vorige eeuw. Sindsdien heeft ‘de Nederlander' geen grote beperking van zijn bewegingsvrijheid meer meegemaakt. Daar mogen we dankbaar voor zijn. Het is ook een grote verantwoordelijkheid voor iedere burger om die vrijheid op waarde te schatten en haar na te blijven streven voor zichzelf en de ander!

ChristenUnie: evenwichtige beoordelingen