Nog 218 dagen

Één van de belangrijkste taken van de gemeenteraad is het budget beheren. Elk jaar komt er zo’n 90 miljoen binnen en die moet op de juiste manier weer uitgegeven worden. Op een cursus gemeentefinanciën die ik een aantal jaren geleden volgde - gegeven door huidig Kamerlid Ernst Cramer - was één van de eerste dingen die gezegd werd dat er niet veel verschil was met het huishoudboekje: je kan het geld maar één keer uitgeven. Als het op is, is het op. Dat betekent keuzes maken. En daar komt de politiek om de hoek kijken. Want hoe keuzes gemaakt worden verschilt nogal per partij. De één geeft het graag uit, de ander spaart liever. De één besteed het het liefst aan luxegoederen, de ander beperkt zich tot het meest noodzakelijke, en wil het zelfs daar nog wel even over hebben.

Toch zijn we wel beperkt in onze keuzes. Net als bij de huishoudportmonnee zijn er een aantal zaken die periodiek terugkomen, die veel geld opslokken. De vaste lasten zeg maar. Van ons gemeentefonds ligt dik driekwart vast. De hoogte van die inkomsten is door ons ook nauwelijks te bepalen. Het komt er vaak op neer dat als we het goed doen, we minder geld krijgen... De inkomsten die de gemeente zelf kan genereren zijn maar een marginaal deel van die 90 miljoen. De Onroerende Zaakbelasting is de voornaamste. Maar die levert maar een paar miljoen op. Deze merkt de inwoner echter wel direct in de portomonnee. Zaak dus om die niet te hoog op te laten lopen.

Ik las laatst dat het tegenwoordig populair werd in gemeenten om precario-belasting te gaan heffen. Belasting op reclameuitingen in de publieke ruimte. Hondenbelasting is ook een belasting die in de ene gemeente wel en de andere niet geheven wordt. Dat zijn ook weer politieke keuzes. Wat de ChristenUnie betreft moet er wel een erg goede reden zijn om nieuwe belastingen te gaan heffen. Op dit moment zie ik ze niet.

ChristenUnie: Belastingen niet buitensporig