Nog 118 dagen

Gisteren was het dankdag voor gewas en arbeid. Voor de meeste reformatorische Christenen is dat geen nieuws. Jaarlijks wordt in het voorjaar gebeden voor oogst en werk en in het najaar gedankt. Ik vind het een mooi idee om duidelijk de afhankelijkheid van Gods zegen uit te spreken voor onze werkzaamheden. De ChristenUnie spreekt ook regelmatig haar afhankelijkheid uit van God, in onze werkzaamheden, maar ook voor de samenleving als geheel.

In Nederland vergeten we soms nog wel eens hoe goed we het hebben denk ik. Alleen al het feit dat we ons druk kunnen maken over groenonderhoud, winkelstraten en ijsbanen geeft naar mijn idee onze welvaart wel een beetje aan. Nederland scoort al vier jaren een top-tien plek op de “Human Development Index” van de VN, waarbij met name gekeken wordt naar armoede, analfabetisme, onderwijs en levensverwachting. De afgelopen drie jaren heb ik situaties in Afrika en Zuid-Amerika met eigen ogen mogen aanschouwen. Daar ging het voornamelijk over overleven, en niet over de kwaliteit van leven. Niemand in Nederland hoeft (als het goed is) zonder een inkomen te leven. Ons onderwijs en zorg – hoorde ik ook laatst weer van een Duitse Nederlander - staat op een veel hoger peil. Uiteraard zijn er altijd verbeteringen nodig en mogelijk. Daar moeten we ook aan blijven werken.

Maar ik denk dus dat er alle reden is om dankbaar te zijn voor oogst en werk. Zo goed als in Nederland vind je het bijna nergens. Zometeen kan ik zonder problemen weer een paar broodjes smeren. Soms is het wel eens goed om daar ook even bij stil te staan.

Vandaag twee tips in verband met dankdag van gisteren en voor vandaag:

ChristenUnie: erkent afhankelijkheid

ChristenUnie: blijft dankbaar