Nog 103 dagen

Ik heb er heel lang niet over willen schrijven. De Mexicaanse griep. Het lijkt me een beetje een ‘gehypet’ onderwerp. Er is de afgelopen maanden ook zoveel over geschreven en gezegd door mensen die er veel meer van afweten dan ik, dat mijn mening er weinig toe doet – lijkt me. Dat geldt voor veel meningen die ik overal hoor en lees. De reden dat ik er nu toch over begin is dat we een oproep hebben gehad om de prik te halen en een maatschappelijke trend die ik meen waar te nemen.

Zoals veel Nederlanders heb ik lang getwijfeld of ik wel of niet de prik zal gaan halen. Twee redenen hebben mij over de streep getrokken het wél te gaan doen. De belangrijkste is dat ik het mezelf niet gemakkelijk zal kunnen vergeven indien de baby ziek zou worden, terwijl wij als huisgenoten ons niet hebben laten inenten, terwijl we daar wel alle mogelijkheden voor gekregen hebben. Ik doe het dus niet voor mezelf, maar voor ons kind. De tweede reden is dat ik nog wel zoveel vertrouwen in de overheid heb dat ik niet wíl geloven in alle complottheorieën en doemscenario’s. Het halen van de prik is voor mij dus ook een uiting van vertrouwen in de overheid. Wie ben ik, om als leek het beter te weten dan goed geïnformeerde wetenschappers, het RIVM en de minister? Ik wil vertrouwen kunnen hebben in wat mij verteld wordt door de – door God boven ons gestelde – overheid. Ook daarom ga ik de prik halen.

ChristenUnie: overheid is door God boven ons gesteld