Nog 76 dagen

Wat kan de wereld er toch ineens geweldig mooi uitzien in de sneeuw. Alles bedekt onder een helder witte laag geeft meteen een heel authentiek gezellig winters beeld. Bijzonder hoe bevroren regen kan intrigeren. Gistermiddag zag ik buurkinderen al in de weer om van de toen nog weinige sneeuw zoveel mogelijk te verzamelen in een emmer. Vol trots lieten ze een half gevulde emmer zien. Misschien moet hun vader vanmiddag de kliko maar buiten zetten... kijken hoe vol ze die krijgen!

Sneeuw heeft ook een keerzijde. Ik las ergens dat er meer dan 600 kilometer file stond verspreid door Nederland. In onze provincie zijn al 50 ongelukken gebeurd, gelukkig voornamelijk met uitsluitend blikschade. Het blijft mij verwonderen hoeveel invloed de natuur nog op de mens heeft, die zich graag onschendbaar en boven alles verheven waant. Één koudefront met wat neerslag en half Nederland is ontregeld.

De schoonheid en de overweldigendheid (goed nederlands?) van de natuur houdt me al langer bezig. Voor mijn bachelorscriptie heb ik een aantal jaren geleden geschreven over oorsprongtheorieën en hoe evolutionisme een ontsnappingsmechanisme is voor de vraag naar het bestaan van God. In het voorwoord haalde ik een lied van de Canadese gospelsinger/songwriter Brian Doerksen aan, die me vanochtend na het aanschouwen van de sneeuw weer te binnen schoot. Ik deel zijn verwondering:

How could I say there is no God

When all around creation calls

A singing bird, a mighty tree

The vast expanse of open sea

(Hoe zou ik kunnen zeggen dat God niet bestaat,

terwijl de schepping het overal uitroept

Een vogel die zingt, een machtig grote boom

De grootse weidsheid van de open zee)

Wat een rijkdom om te weten hoe de schoonheid in deze wereld is gekomen en de Maker ervan te kunnen eren in woorden, maar vooral ook in leven en in werk.

ChristenUnie: alle eer aan God