Nog 56 dagen / 8 weken

We hebben inmiddels een kleine twee maanden een baby bij ons in huis wonen. Zo’n klein mensje maakt heel wat bij je los en geeft hier en daar ook de nodige inzichten. Bijvoorbeeld hoe klein de mens eigenlijk is. Hoe groot, sterk en belangrijk we ons soms ook mogen voelen, we zijn allemaal klein en hulpeloos op deze wereld gekomen en aan het eind van ons leven worden velen van ons weer net zo afhankelijk. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat er weinig zo goed is voor het verbeteren van verstoorde relaties als het bekijken van elkaars baby-foto’s. Zo wordt je weer bepaald bij de menselijkheid en de afhankelijkheid van jezelf en de ander. Ik kan me er inmiddels wat bij voorstellen.

De korte tijd die ons gegeven is op deze aarde proberen we over het algemeen zo goed mogelijk in te vullen. Ik heb het idee dat sommige mensen nog wel eens vergeten dat je maar één leven hebt en dat die zo voorbij is. Het is toch jammer om aan het eind terug te moeten kijken met het idee dat je niet geleefd hebt zoals je zou hebben gewild. Dat je achteraf tot de conclusie komt dat je toch meer tijd met familie, ouders en kinderen, en vrienden door had willen brengen. Precies een reden dat de ChristenUnie zich verzet tegen de 24-uurseconomie en strijdt voor een collectieve rustdag.

Zomaar twee ideeën die bij mij opkwamen tijdens het kijken naar ons eigen kleine wonder. Aristoteles zei dat de wijsheid begint bij ‘verwondering’. De Bijbel zegt dat ‘de vreze des Heren’ het begin der wijsheid is. Op veel dingen die verwonderen heeft de Here een antwoord. Jammer dat Aristoteles dat niet wist.

ChristenUnie: Redeneert