Nog 41 dagen

Wat is er toch met Nederlanders dat ze altijd het gevoel hebben dat ze snel moeten. Ik reed vandaag over de N366 richting Musselkanaal en werd – hoewel ik 100 reed op plekken waar dat mocht – nog enkele keren ingehaald. De inhaalacties varieerden van acceptabel tot ontzettend onveilig, door tegemoetkomend verkeer en over doorgetrokken strepen.

Daarbij komt dat de N366 niet de meest veilige weg is. Al jaren wordt er hard gewerkt en geïnvesteerd om alle kruisingen ongelijkvloers te maken. Binnenkort staat de aansluiting op de Van Boekerenweg bij Stadskanaal-Noord op de planning. Maar veel ongelukken die gebeuren – lees de kranten of 112kanaalstreek er maar op na – gebeurden nadat mensen de macht over het stuur verloren of door onveilige inhaalacties. En iedereen weet dat dat gebeurt!

Maar om de één of andere reden geloven heel veel automobilisten dat het hen niet zal overkomen. Zelfs als het ze al overkomen is. In al hun haast passeren ze een aantal bloemstukken die nog herinneren aan eerdere ongelukken, maar nog is er niet het idee om even snelheid te minderen en mogelijkerwijs 1 à 2 minuten later op de bestemming aan te komen. Nee, die voorligger moet en zal worden ingehaald. Het is een verschrikkelijke vraag, maar hoeveel slachtoffers zou de wens om enkele minuten tijdwinst te boeken al gemaakt hebben?

Om de één of andere reden is een verkeersovertreding echter bijna geaccepteerd in onze maatschappij. Zeker bekeuringen voor 10 à 20 kilometer per uur te hard rijden worden eerder afgedaan als flauw van de dienstdoende agent en de overheid, dan dat er acceptatie van schuld is voor het mogelijk veroorzaken van (levens)gevaarlijke situaties. Maar die snelheidsbeperkingen zijn er niet voor niets!!

Ik zou graag positief eindigen, maar weet niet helemaal hoe. We willen alles doen om wegen veiliger te maken: wegen aanpassen, meer controleren, harder straffen. Als de gehaaste volksaard echter niet verdwijnt blijven we achter de feiten aan lopen.

ChristenUnie: onderweg