Nog 33 dagen

11 maanden geleden schreef ik een stukje over peilingen. Hoezeer ze politici bezig houden en hoe zwak eigenlijk de legitimering er voor is. Deze week maakten we een minister mee die meende een peiling onder de ANWB-leden leidend te moeten maken in een beleidsbeslissing. Meteen dook de in-dezen-gepasseerde Maurice de Hond er op om ook te peilen en deed de Telegraaf onder haar abonnees ook een meting.

Draagvlak is het toverwoord. Draagvlak moet je als politicus weten te creëren voor je beleid, niet het beleid laten afschieten voordat er een poging daartoe gedaan is. We leven nog altijd in een vertegenwoordigende democratie waar normaal gesproken één keer in de vier jaar een peiling plaatsvindt van wat mensen er over het geheel van vinden. Een peiling met een 100%-populatie. Niet de kwart van de bevolking die toevallig lid is van de ANWB (een groep mensen die bovengemiddeld inkomen hebben, ouder zijn en meer kilometers maken), de paar duizend man die door Maurice de Hond gepeild worden (ik heb nog nooit een telefoontje, brief of mailtje van hem gehad, u wel?) of de overwegend rechtse lezerspopulatie van de Telegraaf. Als volksvertegenwoordiger heb je een mandaat voor de periode dat je gekozen bent om alle zaken overwegend, de juiste keuzes te maken.

Politieke wetenschappers hebben berekend dat als over vanalles een referendum zou worden gehouden er veel minder zou gebeuren. Mensen blijken de neiging te hebben conservatief te zijn en veranderingen vooraf niet veel kans te geven. Mensen verkiezen liever de veiligheid van het bekende, boven de onzekerheid over de door te voeren wijzigingen. Vaak blijkt achteraf dat als beleid eenmaal is doorgevoerd het ‘reuze meevalt’. Ook in zogenoemde NIMBY (Not in my backyard-)gevallen blijken achteraf erg weinig klachten te zijn als zaken eenmaal zijn uitgevoerd.

Daarom is het ook goed dat een groep mensen voor een periode een mandaat krijgt om keuzes te maken. In die – over het algemeen vier jaren – kan met overzicht van het geheel beter keuzes gemaakt worden over individuele zaken. Het geld kan bijvoorbeeld maar één keer uitgegeven worden. Mocht de kiezer uiteindelijk vinden dat gemiddeld over die vier jaren een partij te vaak de verkeerde keuzes heeft gemaakt, dan is het terecht om een andere partij de kans te geven.

Ik denk dat de ChristenUnie de afgelopen vier jaren veel goede keuzes heeft gemaakt. In veel dingen kregen we andere partijen ook mee. Ik kan u in ieder geval vertellen dat de ChristenUnie over weinig tot geen standpunten van de laatste vier jaren achteraf spijt heeft. We hopen dat dat in de definitieve peiling van 3 maart ook tot uitdrukking komt! We vragen om uw mandaat voor de komende jaren!

ChristenUnie: Alles overziend