Nog 335 dagen

Onvoorstelbaar hoe afhankelijk we zijn geworden van onze computers. De mijne heb ik ter reparatie weggebracht en ik merk nu pas hoe vaak ik eigenlijk achter dat ding zit. Ik heb thuis nog maar een dag geen email, internet en beschikking over mijn eigen documenten en voel me behoorlijk machteloos. Ik zit vaak donderdag 's ochtends in de leeskamer van het gemeentehuis en daar heb ik nu dus mijn email-controle-behoefte maar gestild. (Ik hoorde laatst dat studenten gemiddeld 1 maal per uur hun email checken, ik kom er nu achter dat ik die neiging ook heb).

Het is ook zo gemakkelijk... Hoe gaat het met de G20? Even naar een nieuwssite. Hoe was de verhouding van de boerenkool ook al weer? Even googelen... Weet jij het telefoonnummer van die-en-die? Telefoongids.nl. Hoe laat moesten we nu bij onze afspraak zijn? Ik kijk wel even in de email.

Ik heb zonet de definitie van verslaving er eens bij opgezocht. (Inderdaad, gegoogeld). Zonder het idee te willen bagatelliseren blijkt mijn ‘gewoonte' er niet ver van af te zitten. Afhankelijkheid, aandrang en ontwenningsverschijnselen. Gelukkig staat bij mij nog niet bijna alles in het teken van het vervullen van de door de verslaving ingegeven behoefte. Hoewel ik nu dus al op de tweede locatie buitenshuis ben om een internetconnectie te kunnen benutten, in dit geval voor dit dagboekverslag.

Misschien blijkt mijn kapotte computer ook wel een zegen. Ik ga zometeen op ons windstille balkon in het heerlijke lentezonnetje er eens een boek bij pakken. Even kijken hoe dat ook alweer werkte. Morgen zien we wel weer waar ik dan het dagboekverslag ga typen. Nu eerst afkicken.

De ChristenUnie herkent en telt zegeningen