(Dood)bloeiende Maagden
zaterdag 06 december 2008 Na een kleine vijftien jaar part-time in medialand te hebben vertoefd (zowel radio als televisie), acht ik die omgeving, naast andere dingen, ook wel een slangekuil. Toen gisteravond het tv programma Eén Vandaag aankondigde dat men de voozitter van de Christen Unie in Stadskanaal zou bevragen op zijn bezwaren tegen een stuk dat opgevoerd zou worden in het theater van zijn woonplaats, had ik – eerlijk gezegd – het draaiboek al in gedachten: “Simpele provinciaal, ook nog eens Christen (dus in elk geval achteruitstrevend) gaat meteen af als een gieter bij de confrontatie met progressieve en cultuurminnende mensen uit de stad”. Ongemakkelijk bleef ik op ‘t item wachten. De heer Wubs tegenover Bloeiende Maagden.
Het resultaat was opmerkelijk! Inderdaad, de heer Wubs uit Stadskanaal was vast een godsgeschenk voor die Randstedelingen met een grote bek. Hij was geen snelle prater of wereldwijze causeur. Hij zat met evident ongemak het stuk te bekijken: close ups gaven te vermoeden dat hij zich voelde als een snoek op zolder. Maar hij stapte op een gegeven moment gewoon op, waardig en authentiek. Hij had kennelijk geen zin in die gore zinloosheid die culturele verachters van het Evangelie voor "cultuur" willen laten doorgaan. En na afloop stond hij een aantal actrices uit het stuk zeer waardig, nederig en ook liefderijk te woord. Hij had het met hen te doen, "had in het trommetje gekeken, gezien wat voor korreltjes erin zaten en besloten er niet van te eten". Einde verhaal! Hulde aan de heer Wubs, die ik verder niet ken, maar mijn allergrootste sympathie heeft. Het is dus mogelijk om je zo te profileren, onopgesmukt te zeggen wat je van iets vindt en de rest aan de kijker (en aan de Heer) over te laten. Geheel jezelf blijven. Dat is knap.
Wat het stuk in kwestie voorstelde was behalve plat taalgebruik en ook bedroevend moreel niveau helemaal niets. Het is betreurenswaardig als mensen, in dit geval (mogelijk hoog opgeleide) jonge vrouwen, een deel van hun leven wijden aan uitdragen van volstrekt nutteloze vuilnis, maar in ons land kun je ‘t niet verbieden. Het is mogelijk om al watertrappelend in een gierton te staan en te doen alsof het karkas dat je op de kant gooit - waar de maden al uit kruipen - "geweldig" is, maar dat is dan de keuze van degenen die dit promoten. (Natuurlijk zullen de gemeentebesturen en ook directeuren van theaters ons vergasten op hun obligate geneuzel; dat doen ze al sinds jaar en dag.) De apostel Paulus heeft het ook over zulke zaken, denk ik, als hij spreekt over "levensgeur ten leven" en "doodsgeur ten dode" (2 Korinthe 2 en Filippenzen 3). Ook zijn er helaas mensen van wie "hun einde het verderf" is.
Of zulk protest tenslotte helpt weet ik niet. De heer Wubs uit Stadskanaal heeft echter weer eens laten zien wat een Christen eraan kan doen - en het resultaat is uiteindelijk niet onze zaak.
Ds.Pieter van Kampen, Pijnacker
