Nog 317 dagen

Zonet las ik op de site van het Dagblad van het Noorden dat er in Oost-Groningen 570 peuters het risico lopen met een taal-achterstand aan hun schoolloopbaan te beginnen. Dat klinkt als een groot aantal. Het wordt niet helemaal duidelijk over welk gebied het gaat, maar waarschijnlijk over het gebied waarin samengewerkt wordt aan het project Spraakmakend. Die bestaat uit negen Oost-Groninger gemeenten. Ook Stadskanaal is daar onderdeel van.

Spraakmakend is een interessant project, waarbij ingezet wordt op voorschoolse educatie. Twee- en driejarige kinderen probeert men via de peuterspeelzalen te bereiken om daardoor vroegtijdig mogelijke achterstanden op te sporen. De inzet van het project is om alle peuters voorschoolse educatie te laten ondergaan. De ChristenUnie heeft daarop altijd gezegd dat het een keuze van de ouders moet blijven om kinderen al dan niet naar een peuterspeelzaal te sturen. Er valt ook niets te verplichten, aangezien kinderen pas vanaf hun 5e jaar schoolplichtig zijn. Toch kan het geen kwaad om kinderen wel te behoeden voor achterstanden en het peuterspeelzaalwerk wel te blijven promoten.

Uit de praktijk blijkt dat kinderen bij wie thuis uitsluitend Gronings gesproken wordt het risico lopen om achterstand op te lopen. Dat levert een dubbel gevoel op. De Groningse taal, ook al spreek ik hem zelf niet goed, is mij toch wel lief. De Groningse tongval wordt echter (vooral buiten Groningen) vaak met achterstand geassocieerd en uitsluitend Gronings spreken is er eigenlijk niet meer bij. Door zo nadrukkelijk op het Nederlands in te zetten - het wordt niet meer op school gesproken en ook thuis wordt aangeraden Nederlands te spreken met de kinderen - leeft bij mij de angst dat het Gronings langzaam uit zal sterven. Dat moet wat mij betreft voorkomen worden. Daar zijn taalkundige redenen voor en ook culturele. Een recent persoonlijk voorval overtuigt echter misschien wel het meest:

Mijn vrouw is werkzaam in het basisonderwijs. Ze geeft les in groep 1 op een basisschool in een dorp in Oost-Groningen en krijgt dus direct te maken met de kinderen die het betreft. Één van de kleuters, die normaal gesproken Nederlands spreekt, merkte al snel enthousiast op dat hij ‘droeffies' had meegekregen. Mijn vrouw had geen idee waar de jongen het overhad, totdat bij het fruit eten een bakje met druiven open ging. De jongen smikkelde zijn droeffies lekker op. Ook het Gronings kan vertederend zijn.

Kinderen behoeden voor achterstanden. Wederom een standpunt die voor de ChristenUnie spreekt.